Που ανήκω

"Στο κυκλάμινο"

Που ανήκεις;
Σε ρώτησα τότε.
Με κοίταξες παράξενα και μου απάντησες,
που ανήκω; Να εκεί
και μου έδειξες το γέρμα του ήλιου.
Και στο σταθμό των τρένων, εκεί που είναι
το άγαλμα της θεάς με το δόρυ,
ανήκω.
Στη διαδρομή του φιδίσιου δρόμου,
Χάνια Ζαγορά,
ανήκω.
Στις γυναίκες που έγειρα στο πλάι τους,
ανήκω.
Σ' έναν τοίχο στη Μακρυνίτσα,
που ζωγράφισε ο Θεόφιλος,
ανήκω.
Στο χαρούμενο πρωινό κουτσομπολιό,
των σπουργιτιών έξω απ' το παράθυρό μου,
ανήκω.
Στο σύνθημα που είδα γραμμένο σε τοίχο,
"Δεν είναι ο τόπος μου αυτός"
ανήκω.
Στο κτίριο της "τράπεζας της Ελλάδος" και του
"Αχίλειον" στην παραλία του Βόλου, που επιμένουν,
ανήκω.
Σε ό,τι ακόμη εξακολουθεί ν' αντιστέκεται
και να επιμένει,
ανήκω.

Γιάννης Μαλαμούσης