Απρόσκλητος ήρθε και πάλι χθες το βράδυ.
Την ώρα που μάζευα τα κομμάτια μου,
στο σκοτάδι.
Αυστηρός με τη δική του λογική.
Το συνήθιζε άλλωστε,
για να μου κάνει κριτική.
Με το ψυχρό του βλέμμα με κοιτά,
σαν δικαστής μιλούσε αυστηρά,
χωρίς έλεος και ελαφρυντικά.
Προσπάθησα να του μιλήσω,
δεν είχα πρόθεση κάτι να κρύψω.
Εκείνος γέλασε σαρκαστικά,
και χάθηκε μεσ' του μυαλού
τη σκοτεινιά.
Γιάννης Μαλαμούσης
3 σχόλια:
Αγαπητέ Γιάννη,
αισθάνομαι κάπως ανάβολα
να έχω πάρει από την Κατερίνα μας το βιβλίο σου, να το έχω διαβάσει...
και να μην έχω καταφέρει -λόγω υποχρεώσεων- να γράψω τις εντυπώσεις μου!
Χάρηκα το ατόφιο σου γράψιμο. Την καταχώρηση των αναμνήσων, την φαινομενική βιογραφία ...
Άλλα κεφάλαια μου έδωσαν την ικανοποίηση ότι ζούσα στο ίδιο περιβάλλον -που ποτέ δεν κατάφερα να επισκευθώ ενόσω ήμουν στην Ελλάδα- άλλα θύμησαν εποχές το ίδιο τραυματικές και στη δική μας περιοχή, της Αχαίας.
Η γραφή, κατανοητή, τα γεγονότα γραμμένα με την εμπειρία του πάσχοντα...
με άλλα λόγια, περισσότερο γραμμένα με τον ανδρικό κανόνα του σκέπτεσθαι και ενεργείν,
δίχως αυτό να μειώνει το περιεχόμενο και την κατάθεση.
Δεν θα μπω σε σελίδες και λεπτομέρειες από το βιβλίο σου.
Γενικά είναι πολύ καλή εργασία και είθε να ακολουθήσει το δρόμο της αναγνώρισης.
Να έχεις ένα καλό Πάσχα, με τους δικούς σου,
να είσαι καλά,
και να θυμάσαι ότι:
το "γράψιμο"
είναι ένα είδος...νηστείας. Ούτε υγειείς μας... κάνει, ούτε αγίους!
Είναι αυτό που μας κρατάει το μυαλό μακρια από το... Αλτσχάιμερς!
Και πάλι ευχές
κι εκτίμηση,
Υιώτα Στρατή
αστοριανή
ΝΥ
Γιάννη μου, πρώτ' απ' όλα να σου ευχηθώ "Χριστός Ανέστη" και "Χρόνια Πολλά" για τις Άγιες Μέρες που περάσαμε και περνάμε.
Εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο σε σένα και στην οικογένειά σου!
Δεύτερον, να σου ζητήσω μια μεγάλη συγγνώμη που δεν βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ περισσότερο με το μπλογκ σου!
Βγήκα πολύ "εκτός" απ' τις προθέσεις μου, Γιάννη, αλλά ώς φίλος πραγματικός, τα ξέρεις καλύτερα τα πράγματα και ξέρω πως με δικαιολογείς!Έτσι, δεν είναι;
Πάμε τώρα στην Γιώτα, να τις δώσω τα φιλάκια μου κι από δω και που κι εκείνη ώς πραγματική φίλη, ξέρει τα προβλήματά μου και με δικαιολογεί για την καθυστέρηση της εμφάνισης του σχολίου σου!
Γιώτα, "Σ' αγαπώ!"
Σύντομα θα έχεις την απάντηση του Γιάννη, πρώτα απ' το τηλέφωνο, γιατί με το ίντερνετ δεν τα πάω καλά τελευταία!
Άσε που μου την σπάζει το άλλαγμα κωδικών! Μια δεν τους βρίσκω, μια δεν έχω χρόνο, μου φαίνεται θα σας βάλω μαζί με τα δικά μου, για να μπαινοβγαίνω εύκολα!
Θα σας κάνω "Δεσταπάκια!"
Μη φοβάστε, φίλοι μου!Είμαι καλό παιδί!Δεν κάνω τέτοια!
ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΟΥ!
Φιλιά και ευχές και στους δυο σας!
Τα λέμε!
Υγ. Γιώτα, ξέρεις ότι ο Γιάννης είναι στα νήπια στο μάθημα υπολογιστών! Φταίει βέβαια και η δασκάλα του, αλλά...
Γιάννη
και Κατερίνα,...!!!
Γιάννη μου,
κράτα μερικές...σημειώσεις!
Βασικά, δεν είναι τόσο δύσκολο! Υπομονή, θάρρος (!!!)
και αγάπη γι αυτό που μαθαίνεις!
Όσο για τις εντυπώσεις μου... ναι, τις 'αργησα κι εγώ, λόγω υποχρεώσεων...
μα αυτό
δεν έχει σημασία, για κανέναν μας.
Εμείς,
πρέπει να γράφουμε, είναι θεραπεία, είναι...εκτόνωση.
Τα υπόλοιπα;
Κανείς δεν διαβάζει, πλέον, φίλε μου!
ακόμη και με τις αγγλικές εκδ'οσεις... τίποτα δεν γίνεται!
Καλό μήνα!
Μ' εκτίμηση κι αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου