Κυριακή 22 Αυγούστου 2010
Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010
Όνειρα
Πόσο θά 'θελα να βρεθούμε πάλι σαν τότε,
εκεί στην ακροθαλασσιά που σκάει το κύμα.
Ένα βράδυ που δεν θά 'χει φεγγάρι,
παρά μόνο,
τ' αστέρια να ρίχνουν το λιγοστό φως,
στ' απέραντο σκοτάδι.
Να κουβεντιάζουμε εως το χάραμα,
για τα όνειρα που κάναμε παιδιά.
Τα πιστεύαμε!
Πιστεύαμε ό,τι όλα θα πραγματοποιηθούν,
και ας γέλασε ο καιρός,
και ας χαθήκαμε στην πορεία.
Να καπνίσουμε ένα πακέτο "στούκας".
Να φοράς εκείνο το τριμμένο μπλου-τζιν
που φορούσες χειμώνα καλοκαίρι.
Εγώ επέμενα
"θ' αλλάξουν τα πράγματα"
και συ έβγαζες κοροιδευτικά τη γλώσσα σου.
Τότε που άναβα το τσιγάρο με τ' αριστερό,
ήτανε λέει το χέρι της καρδιάς
και συ έλεγες
"το δεξί τι είναι, του νεφρού;"
Να' ξερες πόσο μου λείπεις τώρα!
Ίσως από κάπου ψηλά να με κοιτάζεις,
βγάζοντας τη γλώσσα σου κοροιδευτικά.
εκεί στην ακροθαλασσιά που σκάει το κύμα.
Ένα βράδυ που δεν θά 'χει φεγγάρι,
παρά μόνο,
τ' αστέρια να ρίχνουν το λιγοστό φως,
στ' απέραντο σκοτάδι.
Να κουβεντιάζουμε εως το χάραμα,
για τα όνειρα που κάναμε παιδιά.
Τα πιστεύαμε!
Πιστεύαμε ό,τι όλα θα πραγματοποιηθούν,
και ας γέλασε ο καιρός,
και ας χαθήκαμε στην πορεία.
Να καπνίσουμε ένα πακέτο "στούκας".
Να φοράς εκείνο το τριμμένο μπλου-τζιν
που φορούσες χειμώνα καλοκαίρι.
Εγώ επέμενα
"θ' αλλάξουν τα πράγματα"
και συ έβγαζες κοροιδευτικά τη γλώσσα σου.
Τότε που άναβα το τσιγάρο με τ' αριστερό,
ήτανε λέει το χέρι της καρδιάς
και συ έλεγες
"το δεξί τι είναι, του νεφρού;"
Να' ξερες πόσο μου λείπεις τώρα!
Ίσως από κάπου ψηλά να με κοιτάζεις,
βγάζοντας τη γλώσσα σου κοροιδευτικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)